دقت...

امشب یه سری رفتم طبقه بالای ساختمون
موقع برگشتن چشمم افتاد به آسمون صاااااف بالای سرم و ستاره های درخشااان
خیلی وقت بود این آسمون رو اینقدر صاف ندیده بودم . با این همه ستاره
چند دقیقه ای به آسمون خیره شدم . هر چی بیشتر دقت می کردم ستاره های بیشتری می دیدم . غرق در آسمون شدم . نقطه های نورانی ... یادم اومد اندازه این نقطه های نورانی در واقع ده ها و صدها برابر بزرگ تر از این کره خاکی هست . اما اونها بالای سر ما بودند و اونقدرررر از ما دور که به صورت یه نقطه دیده می شدند .
بی اختیار ذکر الله اکبر و سبحان الله بر زبانم جاری شد . با خودم گفتم خدایی که هر روز داری باهاش حرف می زنی و سعی می کنی دوستیتو باهاش حفظ کنی همین خداییه که همه این جهان رو آفرید همون ستاره های بی شماری که بالاسرت هست و هیچ وقت نگاهشون نمی کنی تا بیشتر پی به عظمت خالق هستی ببری .
راستی بعضی وقتها لازمه آدم در مورد آفریده های دور و برش بیشتر دقت کنه بیشتر فکر کنه
که حداقل نمازش باحالتر و با حواس جمعی بیشتری خونده بشه که باباجون حواست باشه که جلوی کی ایستادی . انشالله که حواسمون بیشتر جمع باشه